HCV (ELISA)

منابع اصلی عفونی هپاتیت C عبارتند از نوع حاد بالینی و بیماران تحت بالینی بدون علامت، بیماران مزمن و ناقلان ویروس.خون بیمار عمومی 12 روز قبل از شروع بیماری عفونی است و می تواند بیش از 12 سال حامل ویروس باشد.HCV عمدتا از منابع خونی منتقل می شود.در کشورهای خارجی 30 تا 90 درصد هپاتیت های پس از تزریق را هپاتیت C تشکیل می دهند و در چین هپاتیت C 1/3 هپاتیت پس از تزریق را تشکیل می دهد.علاوه بر این، می توان از روش های دیگری مانند انتقال عمودی از مادر به کودک، تماس روزانه خانوادگی و انتقال جنسی استفاده کرد.
هنگامی که پلاسما یا فرآورده های خونی حاوی HCV یا HCV-RNA تزریق می شوند، معمولاً پس از 6-7 هفته از دوره کمون حاد می شوند.تظاهرات بالینی عبارتند از ضعف عمومی، اشتهای ضعیف معده و ناراحتی در ناحیه کبد.یک سوم بیماران زردی، ALT بالا و آنتی بادی ضد HCV مثبت دارند.50 درصد از بیماران بالینی هپاتیت C می توانند به هپاتیت مزمن تبدیل شوند، حتی برخی از بیماران منجر به سیروز کبدی و کارسینوم کبدی می شوند.نیمی از بیماران خود محدود هستند و می توانند به طور خودکار بهبود یابند.