توصیف همراه با جزئیات
بیماری لژیونرها که پس از شیوع در سال 1976 در کنوانسیون لژیون آمریکایی در فیلادلفیا نامگذاری شد، توسط لژیونلا پنوموفیلا ایجاد می شود و به عنوان یک بیماری حاد تنفسی تب دار با شدت متفاوت از بیماری خفیف تا ذات الریه کشنده شناخته می شود.این بیماری به دو شکل اپیدمی و اندمیک بروز می کند و موارد پراکنده به راحتی با علائم بالینی از سایر عفونت های تنفسی متمایز نمی شوند.تخمین زده می شود که سالانه 25000 تا 100000 مورد عفونت لژیونلا در ایالات متحده رخ می دهد.در صورتی که بیماری به سرعت تشخیص داده شود و درمان ضد میکروبی مناسب به موقع انجام شود، میزان مرگ و میر حاصل از 25٪ تا 40٪ را می توان کاهش داد.عوامل خطر شناخته شده عبارتند از: سرکوب سیستم ایمنی، استعمال سیگار، مصرف الکل و بیماری ریوی همزمان.جوانان و افراد مسن به ویژه مستعد ابتلا هستند.لژیونلا پنوموفیلا مسئول 80 تا 90 درصد موارد گزارش شده عفونت لژیونلا است که گروه سرپ 1 بیش از 70 درصد کل لژیونلوزها را تشکیل می دهد.روشهای کنونی برای تشخیص آزمایشگاهی پنومونی ناشی از لژیونلا پنوموفیلا نیاز به نمونه تنفسی (مانند خلط خلطدار، شستشوی برونش، آسپیراسیون از طریق تراشه، بیوپسی ریه) یا سرمهای جفتی (حاد و نقاهتآور) برای تشخیص دقیق دارند.
بهترین لژیونلا امکان تشخیص زودهنگام عفونت سروگروه 1 لژیونلا پنوموفیلا را از طریق تشخیص آنتی ژن محلول خاص موجود در ادرار بیماران مبتلا به بیماری لژیونر فراهم می کند.آنتی ژن سروگروه 1 لژیونلا پنوموفیلا سه روز پس از شروع علائم در ادرار شناسایی شده است.این آزمایش سریع است و در عرض 15 دقیقه نتیجه می دهد و از نمونه ادراری استفاده می کند که برای جمع آوری، حمل و نقل و تشخیص بعدی مراحل اولیه و همچنین مراحل بعدی بیماری راحت است.